Hakimiyet Hakkındır

Bilgi kimisine iki hece kimisine bir ömürmüş.

Alimler bilgiye talip olup da sahip olanlardanmış. Sahip olamadık henüz demek ki talipliğimizi sorgulama vaktimiz geldi.

Modernitenin beşiğinde yıllardır sallanan bendenizin artık uyanma vaktinin geldiğini önce kendime sonra da sizlere haykırma yazısıdır bu.

Lisans hayatım sona erdi. Ve birçok yeni mezun arkadaşım gibi aynı cümleler beynimin içinde dolanıp duruyor. “Hiçbir şey bilmiyoruz!”

Şeriatla yönetilen bir imparatorluktan sonra manda haline gelmiş sözüm ona demokratik sistemin çocuklarıyız.

Sebeplerini bilmeden biat ettiğimiz, akıl akıl diye dillerinde tüyleri biten muhaliflerin akılsızlıklarına uyulan uydurma bir yol bizimkisi.

Geçenlerde bir sohbet düştü hatıralarımızın önüne. Diyordu ki orda saygıdeğer hocam "Osmanlı müderrisleri ne bildiklerini biliyorlardı, bilmediklerini de biliyorlardı. Bir şeyi biliyorum diyorsa gerçekten bilgisinin hakkını vererek kafalarda bir tek soru işareti bırakmadan izah etme kabiliyetine sahiptiler. Bir şeyi bilmiyorlarsa da büyük bir tevazu örneğiyle bilmiyorum diyebiliyorlardı."

Çağımızın hastalığı: “Bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmak!”

Çarkın içinde olanlar bilir üniversitede muhatap oldukları en yükseğinin profesör sıfatıyla fütursuzca nitelendiği fikir sahibi bireyleri. Talep etmeden talebe, ilim bilmeden alim olan bir zavallı güruh.

“İki kere iki dört eder.” demiş gerçek bilgi sahibi. “Doğru cevabı çok şükür biliyoruz. Bilmeseydik yanlış cevaplar için bir ömür yetmezdi.” diye ilave etmiş.

Mutlak bilginin dışında sürekli değişen bilgiyle muhatap olmuş insanların, ömürlerince doğrudan uzaklaşıp tek gerçeğe ulaşamamaları bu sebepten kaynaklanır.

Yanlış cevapların içinde kaybolmuş, hakikatin bayrak diktiği yerden fersah fersah uzaklaşmış bir neslin mensubu olmayı reddediyorum.

Asıl mensupluktan bahsedecek olursak Necip Fazıl’ın dediği gibi:

“Hakimiyet Hakkındır' düsturuna hasret çeken, gerçek adâleti bu inanışta bulan ve halis hürriyeti Hakka kölelikte bilen bir gençlik”

Selam ve dua ile.