Düşünme eylemini düşünmeme ile bozuyorum
Göz karartıcı kararlar ağarıyor gecenin kalabalıklarında
Türküler yalnız o dosta çalıyor şimdi
Bizim nasibimize de düşen buymuş diye teslimiyet
bayraklarını dalgalandırıyoruz
Gitme diyemeyişlerin sel olup akarken benim akarsularım
çoktan bozkırlaşmış vadileri sulamış
Sıla özlemi bir yandan tutuyor yakamı
Öbür yanda dost kalbi.
Kalbin güzel mi dost ?
O kalpte olan senden de güzel mi ?
Gurbette türkü söylenir mi bilmiyorum, söylenmiyorsa ilk
taşı atan en günahsız
Kalpte gurbet olmaz derler
Oraya giren bir daha gönle ırak düşmez ki
Susmaya alışkınız biz
Varsın kelimeler kalbe mızrak olsun
Varsın susuşlar damla damla ıslatsın kalabalık sokakları
Gövdesi ıslahevlerine çakılı tüm kuşlar gebe artık bize
Aynı şiire aynı ağıdı yakar mı başka bir Ademoğlu
Senin gibi bilir mi gözyaşlarımın tadını
*
Aç kalbini eskisi gibi, mahzun bakışlar bulutları silsin
aradan
Yalnız olmak ağırlığında boğulurken tut ki düşmeyeyim
Korkma ben varım dediğinde omuzların ıslansın gözyaşlarımla
İndir gardını ki biz hep en güzel olmaya devam edelim.
Çünkü;
Can’ suyu olmadan ölür, yeşeremez toprakta çiçek
